Πως να παραμείνεις αληθινός σε έναν κόσμο που σου ζητάει να είσαι (λιγουλάκι) ψεύτικος.
Νίκος Κακαβούλης
Θες να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα; Άκουσέ το σε αφήγηση από τη Νανά Τσούμα.
Το να ξέρεις ότι είσαι συναισθηματικά ευάλωτος είναι μια μορφή αυθεντικότητας.
Η αυθεντικότητα άλλωστε δεν μπορεί παρά να σημαίνει το να είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου και να μπορείς να εκφράζεις τις εσωτερικές σου σκέψεις και συναισθήματα εκεί έξω στην κοινωνία. Όπως και το να αφήνεις τους ανθρώπους να δουν τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου, αντί να προσποιείσαι ή να κρύβεσαι. Η επιστήμη έχει το πόρισμα: Όταν δεν μπορείς να το κάνεις, πνίγεσαι.
Είναι ένας συναισθηματικός ζουρλομανδύας.
Η πίεση για συμμόρφωση με τις προσδοκίες των άλλων το μόνο που πετυχαίνει είναι να αγχώνει και να εξαντλεί. Επίσης συχνά υπονομεύει και την απόδοσή σου. Είτε είσαι υποψήφιος για μια νέα δουλειά είτε startupper επιχειρηματίας που σπρώχνεις την ιδέα σου, όταν παριστάνεις κάτι το διαφορετικό από αυτό που είσαι, γίνεσαι νευρικός, αντιδράς σπασμωδικά και αυτό αντανακλάται στην παρουσία σου.
Ιστορίες, σαν και αυτή, που εμπνέουν και παρακινούν. Κάθε εβδομάδα στο email σου.
Είναι ξεκάθαρο γιατί δεν πρέπει να είσαι ψεύτικος.
Αλλά το να είσαι αληθινός είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ, έχεις πάντα την επιλογή να διαλέξεις τι θα αποκαλύψεις για τον εαυτό σου και υπάρχουν φορές που οφείλεις να είσαι προσεκτικός με το τι λες.
Μια πρόσφατη έρευνα εξέτασε πώς η προσπάθεια του να είσαι αυθεντικός σε μια συνέντευξη για δουλειά, επηρεάζει τις πιθανότητες να προσληφθείς, αν είσαι δικηγόρος ή δάσκαλος. Μέτρησε την ειλικρίνεια ρωτώντας τους δικηγόρους και τους δασκάλους πόσο έντονα συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν με δηλώσεις όπως: “Όταν μου παίρνουν συνέντευξη (για μια δουλειά) προσπαθώ να είμαι ειλικρινής σχετικά με την προσωπικότητά μου και το στυλ εργασίας που προτιμώ” και “Είναι σημαντικό για μένα, ο εργοδότης μου να με βλέπει όπως βλέπω εγώ τον εαυτό μου, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζει τους περιορισμούς μου”.
Συνέβη το εξής παράδοξο.
Οι υποψήφιοι που συμφωνούσαν με αυτές τις δηλώσεις είχαν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν τη θέση, αλλά μόνο αν το βιογραφικό τους ήταν στο top 10 των βιογραφικών. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων και των δασκάλων, η προσπάθεια να είναι ειλικρινείς δεν βοήθησε τις πιθανότητές τους να πάρουν τη θέση. Και για τους πιο αδύναμους από πλευράς εμπειρίας ή δεξιοτήτων, τις έβλαψε.
Γιατί απέτυχε το κυνήγι της αυθεντικότητας για τους περισσότερους υποψηφίους;
Και ακόμα χειρότερα, γιατί εκπυρσοκρότησε προς τα πίσω για ορισμένους από αυτούς; Ένα ενδεχόμενο είναι ότι, όταν οι υποψήφιοι έδιναν έμφαση στο να μοιάζουν αυθεντικοί, επικεντρώνοταν άθελά τους και με μεγαλύτερη ευκολία στις αδυναμίες τους. Σαν μια τραγική περίπτωση προσωπικού μάρκετινγκ. Αυτό δεν ήταν θέμα για τους δικηγόρους και τους δασκάλους με τα συγκλονιστικά βιογραφικά. Τα δυνατά τους σημεία ήταν προφανή. Η όποια αναγνώριση των αδυναμιών τους από τους ίδιους σήμαινε απλά αυτογνωσία.
Όμως, για τους υποψηφίους που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν, η αναγνώριση των ίδιων αδυναμιών τους έκανε να φαίνονται ανασφαλείς, γιατί όχι και λίγο ανίκανοι. Μια πρόσφατη σειρά πειραμάτων έδειξε ότι, όταν οι άνθρωποι που αξιολογούνται με βάση τις δεξιότητές τους ομολογούν μια αδυναμία στον αξιολογητή τους όπως το ότι δυσκολεύονται με την προσοχή στις λεπτομέρειες ή το ότι βλέπουν ψυχοθεραπευτή για να αντιμετωπίσουν το άγχος, χάνουν ή τουλάχιστον δεν κερδίζουν τον σεβασμό του.
Η ειλικρίνεια χωρίς όρια είναι απροσεξία.
Είναι απλό. Όταν εκπέμπεις τους περιορισμούς και αδυναμίες σου, πρέπει να αποφεύγεις να δημιουργείς αμφιβολίες για τις δυνάμεις σου. Αυτό φαίνεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Πειράματα δείχνουν ότι όταν οι ηγέτες αστειεύονται για τις αδυναμίες τους, το ευρύ κοινό τους θεωρεί πιο ικανούς από ότι πριν αν είναι άνδρες και λιγότερο κατάλληλους για τη θέση αν είναι γυναίκες.
Υπάρχει και ένας ακόμα λόγος γιατί η υπερβολική ειλικρίνεια δεν αποδίδει πάντα τα αναμενόμενα.
Κάνει τους άλλους να σε αντιλαμβάνονται σαν εαυτούλη. Για παράδειγμα σε μια συνέντευξη για δουλειά, με το να είσαι τόσο πολύ επικεντρωμένος στο να εκφραστείς, τους κάνεις να νιώθουν ότι δεν έχεις κανέναν ενθουσιασμό για τη θέση την ίδια ούτε και γνήσια περιέργεια για την εταιρία τους.
Η ειλικρίνεια χωρίς κατανόηση των συναισθημάτων των γύρω μας είναι συνήθως καθαρός εγωισμός.
Φυσικά και θα πρέπει να είμαστε αυθεντικοί και πιστοί στις αξίες μας, αλλά μία από αυτές τις αξίες οφείλει να είναι το γνήσιο – ή πες το αυθεντικό – ενδιαφέρον για τους άλλους.
Απόδοση βασισμένη στο editorial του εξαιρετικού Tim Herrera, από τη συνέντευξή του με τον πανέξυπνο οργανωσιακό ψυχολόγο Adam Grant, για την ενότητα Smarter Living των The New York Times. Η μουσική είναι ολόφρεσκια από τους avant-garde Γαλλο-Αμερικανούς Faux Real.