Καλύτερα γίνε εσύ ο γονιός του εαυτού σου.
Νίκος Κακαβούλης
Θες να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα; Άκουσέ το σε αφήγηση από τη Νανά Τσούμα.
Τσακώνομαι διαρκώς με τον πατέρα μου και η μητέρα μου παίρνει πάντα το μέρος του. Να βρω μια δουλειά και να πάω να μείνω μόνος μου;
– ΑΝΩΝΥΜΟΣ
1. Όποτε είναι δυνατόν πρέπει, απλά, να τους λυπάσαι.
Το πιθανότερο είναι ότι οι γονείς σου δεν ήταν διαβολικοί. Απλά ήταν (σε κάποιο βαθμό) ανίκανοι και πάλευαν ταυτόχρονα με τα δικά τους θέματα και τις δικές τους παιδικές ηλικίες. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι πέρναγες εσύ, το παιδί τους.
Υπερβάλεις τις περιορισμένες δυνατότητες τους, αν τους θυμάσαι σαν τέρατα ή σαν αποφασισμένους να σε καταστρέψουν. Ήταν και οι ίδιοι πληγωμένοι άνθρωποι που με τον τρόπο τους έκαναν ότι μπορούσαν.
Μπορεί, τότε, να έμοιαζαν αυταρχικοί, απεχθείς και με μοναδική αποστολή να σε εκμεταλλευτούν και να σε τορπιλίσουν, αλλά (το πιθανότερο) δεν ήταν έτσι. Ήταν απλά βαθιά εύθραυστα όντα, ανίκανα να περιποιηθούν ακόμα και τους εαυτούς τους, πόσο μάλλον εσένα. Χωρίς αυτό να είναι συγχωροχάρτι για τα εγκλήματα που διέπραξαν στο όνομά σου, οφείλουμε, όποτε αυτό είναι δυνατό, να δείχνουμε συμπόνια απέναντι τους.
2. Αποδέξου την οργή σου.
Για να γιάνεις, πρέπει να αρχίσεις από κάπου και το καλύτερο σημείο είναι το να αποδεχτείς μια και καλή το θυμό σου. Είναι εκεί στην καρδιά σου και είναι αληθινός. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ζήσεις μαζί του για πάντα.
Τόσοι πολλοί ανάμεσά μας δεν μπορούν καν να θυμηθούν τις παιδικές τους ηλικίες και δηλώνουν ότι “όλα ήταν μια χαρά”. Το να ξέρεις ότι “δεν ήταν όλα μια χαρά” και να είσαι αποφασισμένος να μάθεις περισσότερα, είναι η αρχή ενός ταξιδιού που μια μέρα θα σε απελευθερώσει (ευτυχώς όχι όπως “η εργασία”). Η ψυχοθεραπεία (ίσως) θα βοηθήσει, όταν (και αν) είσαι έτοιμος για αυτή.
Manual.gr
Ιστορίες, σαν και αυτή, που εμπνέουν και παρακινούν, στο email σου. Σαν να είχες έρθει στη ζωή με manual.
3. Τίποτα δεν πιάνει; Απλά, χέσε – επιτέλους – τους γονείς σου.
Μπορείς να τους ξεπεράσεις, δεν χρειάζεται να παραμείνεις για πάντα κολλημένος στην ποιότητα της φροντίδας που έλαβες τα πρώτα σου χρόνια. Έχεις, από τη φύση σου, την ικανότητα να είσαι ο γονιός του εαυτού σου. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να καθησυχάσεις τον εαυτό σου ακόμα και στις πιο δυσάρεστες στιγμές, να ερμηνεύσεις τις δυσκολίες σου με φαντασία και καλοσύνη και να ενθαρρύνεις το “είναι” σου μπροστά στο άγχος και τις πιο σκληρές απώλειες. Τα πιο ήρεμα, έμπειρα κομμάτια της ψυχής σου θα ημερεύουν πάντα τα πιο ανήσυχα και στεναχωρημένα.
Όλα αυτά είναι ό,τι κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους αλλά ακόμα και αν δε συνέβη σε σένα, μπορείς τώρα – στην ενηλικίωση – να το προσφέρεις στον εαυτό σου. Η μια πλευρά του μυαλού μπορεί να μιλήσει στην άλλη, η μια πλευρά μπορεί να είναι το ισορροπημένο, ανθεκτικό, ψυχικά υγιές αντίβαρο απέναντι στην ανώριμη, τραυματισμένη πλευρά του εαυτού σου.
4. Πιάσε τον χώρο που άφησαν οι γονείς σου κενό.
Δεν χρειάζεται να περιορίζεις τις προσδοκίες σου σε αυτούς που υποτίθεται ότι θα σε φρόντιζαν. Μπορείς – μεταφορικά – να πάρεις ο ίδιος τον εαυτό σου μια αγκαλιά. Η εμπειρία σου από τις αδυναμίες των γονιών σου θα πάει χαμένη αν μείνει στο επίπεδο της κριτικής. Οφείλει να γίνει το αρχέτυπο για ένα πολύ πιο χρήσιμο έργο: τη δημιουργία ενός εσωτερικού, “ιδανικού” γονιού που θα σε περιποιείται και θα σου συμπεριφέρεται με όλους τους τρόπους που ο αληθινός γονιός σου θα έπρεπε, αλλά ποτέ δεν κατάφερε.
Απόδοση βασισμένη στο “I resent my parents so much” του The School of Life (μια καλή επένδυση, αγόρασε το). H μουσική είναι του αξεπέραστου virtual band Gorillaz (στίχοι).