Πως να πείσεις έναν συνεργάτη σου να κάνει (επιτέλους) ότι υπόσχεται.
Νίκος Κακαβούλης
Θες να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα; Άκουσέ το σε αφήγηση από τη Νανά Τσούμα.
Η προσπάθεια ξεκινάει από σένα.
Η πιο δύσκολη πλευρά της δουλειάς σου δεν έχει να κάνει με τα κέρδη, τις προθεσμίες και τον ανταγωνισμό. Έχει να κάνει με την δυσκολία του να συνδιαλέγεσαι καθημερινά με αυτά τα ενδιαφέροντα αλλά ενίοτε απρόβλεπτα όντα, που λέγονται συνάδελφοί σου. Όλα ξεκινούν από το ότι για να πετύχεις τους στόχους σου σχεδόν πάντα εξαρτάσαι από αυτούς, τις υποσχέσεις και το αίσθημα ευθύνης τους.
Για να απαιτείς όμως από κάποιον να αναλάβει τις ευθύνες του για οτιδήποτε, ειδικά για τη δουλειά του, πρέπει πρώτα από όλα να τον καταλαβαίνεις στ’ αλήθεια και σε βάθος, τόσο τον ίδιο όσο και τις ιδιαίτερες συνθήκες του.
Και με αυτή την κατανόηση στο χέρι μπορείς μετά να εκτιμήσεις αν ο άλλος θα μπορούσε ή θα έπρεπε να κάνει διαφορετικά τα πράγματα που υπόσχεται. Έτσι μόνο θα μπορείς, στη συνέχεια, να επικοινωνήσεις για την όποια απαραίτητη διόρθωση στην πορεία του αποτελεσματικά, χωρίς να τον κάνεις να κακιώσει μαζί σου ή να πληγωθεί. Και αν στην τελική δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό που περιμένεις ή σε αυτό που σου έταξε, υπευθυνότητα από την πλευρά σου σημαίνει να έχεις το θάρρος να τον απομακρύνεις.
Το να απαιτείς από κάποιον να αναλάβει τις ευθύνες του ξεκινά από σένα αλλά δεν μένει εκεί. Δεν σημαίνει να αναγκάζεσαι να μανατζάρεις και τις πιο μικρές λεπτομέρειες του έργου του και σίγουρα δεν απαιτεί να προσδοκάς την τελειότητά του. Δεν είναι πρακτικό να περιμένεις θαύματα από ανθρώπους που έχουν λυγίσει από τον όγκο εργασίας τους και σίγουρα δεν είναι δίκαιο.
Αλλά είναι τέτοια η ανθρώπινη φύση που αν δεν παίξεις τα χαρτιά σου σωστά, μπορεί να σε μισήσουν. Το είδος μας δεν θέλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και εσύ σίγουρα δεν θέλεις να χρειάζεται να είσαι αυτός που θα του τις υπενθυμίζει συνέχεια.
Μια απλή προσέγγιση που λειτουργεί είναι να βοηθήσεις τον άλλον να καταλάβει την αξία αυτών που κάνει και τη σημασία του τρόπου που τα κάνει αλλά και τα παραδίδει, χωρίς ποτέ να τον αφήνεις στο απυρόβλητο για τις παραλείψεις του. Ακολουθεί ένας μίνι οδικός χάρτης για το πως να το πετύχεις.
Ιστορίες, σαν και αυτή, που εμπνέουν και παρακινούν. Κάθε εβδομάδα στο email σου.
A. Κράτα το λόγο σου και βεβαιώσου ότι θα κρατήσει τον δικό του.
Αν συμφώνησες με έναν συνεργάτη σου ότι κάτι θα υλοποιηθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, φρόντισε να πάει ακριβώς με αυτόν τον τρόπο – εκτός αν συνεννοηθείς μαζί του εκ των υστέρων ότι τα πράγματα θα γίνουν τελικά διαφορετικά. Καμιά φορά θα χαθεί. Είναι φυσιολογικό. Όλοι μας προτιμάμε τις δραστηριότητες που μας αρέσουν, παρά αυτές που πρέπει να γίνουν. Αν έχει χαθεί και η προσοχή του έχει διασπαστεί, τότε οφείλεις και για τους δυο σας να τον επαναφέρεις. Αυτό εξηγεί γιατί οι τακτικές ενημερώσεις για την πρόοδο μιας οποιασδήποτε δραστηριότητας είναι τόσο χρήσιμες και σημαντικές.
Β. Αποδέξου ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη αποτυχίας και μάθε να τα ξεχωρίζεις.
Αυτή που συνέβη επειδή ο άλλος παραβίασε τα συμφωνηθέντα και αυτή που επήλθε ακριβώς επειδή τίποτα δεν είχε συμφωνηθεί καθαρά. Δεν έχεις δικαίωμα να απαιτείς από τον άλλον να αναλάβει ευθύνες όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει πρώτα τις προσδοκίες σου. Ένα λάθος πρωτάρη; Να βασίζεσαι στα αυτονόητα. Η κοινή λογική δεν είναι καθόλου κοινή – να είσαι πάντα συγκεκριμένος. Και αν τέτοιες αποτυχίες συμβαίνουν συχνά να είσαι έτοιμος να παραδεχτείς ότι ίσως κάτι δεν πάει καλά με την προσέγγισή σου.
Γ. Απόφυγε με κάθε κόστος να σε ρουφήξει η “μαύρη τρύπα” της αναποτελεσματικότητας.
Αυτή συμβαίνει όταν καλείσαι να εκτελέσεις τα καθήκοντα ενός συνεργάτη σου, ειδικά αν είσαι ο μάνατζέρ του, χωρίς να παραδέχεσαι ότι αυτό είναι πρόβλημα και για τους δυο σας αλλά και για την εταιρία. Είναι όπως όταν η δουλειά σου αρχίζει και ξεγλιστρά από τα χέρια σου. Τότε τα καθήκοντά σου αρχίζουν να επεκτείνονται σε περιοχές που καλύτερα θα ήταν να τις εκτελούσαν άλλοι.
Βλέπεις, η “μαύρη τρύπα” συμβαίνει όταν αποτυγχάνεις συστηματικά να σχεδιάσεις μια περιοχή ευθύνης με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χρειάζεται να την εκτελείς ο ίδιος, αλλά άλλοι που είναι απόλυτα ικανοί για αυτό. Ξέρεις ότι έχεις πέσει μέσα της όταν περνάς περισσότερο χρόνο για τις υποχρεώσεις τρίτων παρά για τις δικές σου.
Δ. Να προσέχεις τους “αφελείς του γραφείου”.
Είναι αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά των καθημερινών καθηκόντων τους με τους ευρύτερούς σας στόχους. Είναι επικίνδυνοι γιατί δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς. Αυτοί που καταλαβαίνουν τι σημαίνει στόχος μπορούν παράλληλα και να συνθέσουν τις σκέψεις τους. Ένας απλός τρόπος για να το τεστάρεις είναι ο ακόλουθος. Αν κάνεις μια γενική ερώτηση του τύπου “Πώς πάει ο στόχος Α;” μια καλή απάντηση θα είναι πρώτα μια γενική επισκόπηση του Α, μετά η μεγάλη εικόνα και στη συνέχεια, αν αυτό είναι αναγκαίο, μια περιγραφή της αλληλουχίας των βημάτων που έγιναν για να επιτευχθεί. Οι “αφελείς” θα αρκεστούν σε μια περιγραφή των καθηκόντων που οι ίδιοι εκτέλεσαν.
Ε. Μείνε μακριά από τη φιλοσοφία του “θεωρητικά μπορεί”.
Πρόκειται για έναν τρόπο σκέψης που σου επιτρέπει, λανθασμένα, να υποθέτεις ότι οι άλλοι μπορούν να πετύχουν κάτι ακόμα και αν οι ίδιοι δεν ξέρουν αν μπορούν να τα καταφέρουν. Για να πετύχεις όμως οτιδήποτε πραγματικό σε αυτόν τον κόσμο, χρειάζεσαι συνεργάτες με χειροπιαστή εμπειρία και με παρελθόν επιτυχιών. Το ότι ο “Μήτσος θεωρητικά μπορεί να το κάνει” δεν θα σε βοηθήσει να κόψεις το νήμα.
Όλα αρχίζουν από σένα.
Οι συνεργάτες σου μπορούν να είναι η πηγή των μεγαλύτερων ευχαριστήσεων και θριάμβων σου. Αναπληρώνουν τις αδυναμίες σου, μεγεθύνουν τις ικανότητες σου και πολλαπλασιάζουν την ενέργειά σου. Το να δουλεύεις όμως αποτελεσματικά μαζί τους δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε αυτονόητο. Απαιτεί να επικοινωνείς καθαρά και αποφασιστικά, να καταλαβαίνεις και να παραδέχεσαι τις αδυναμίες σου, να έχεις έλεγχο στα συναισθήματά σου και πάνω από όλα να είσαι ο ίδιος υπεύθυνος.
Απόδοση βασισμένη στο βιβλίο Principles: Life & Work του Ray Dalio. Ο Dalio είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους επενδυτές του κόσμου και ιδρυτής του hedge fund Bridgewater Associates. Η μουσική είναι (appropriately της ίδιας χρονιάς) από τους Νεοϋορκέζους rock band LCD Soundsystem, που δεν υπάρχουν πια.